Αντάρτες διηγούνται γεγονότα από το 1944.

Οι αντάρτικες αντιστασιακές οργανώσεις του Ε.Λ.Α.Σ (Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός) με αρχηγό τον Καπετάνιο Άρη Βελουχιώτη που ήταν στρατιωτικό σκέλος του ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο), Ε.Δ.Ε.Σ. (Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος) με αρχηγό τον Στρατηγό Ναπολέων Ζέρβα, Ε.Ο.Ε.Α. (Εθνικές Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών) που ήταν στρατιωτικό σκέλος του Ε.Δ.Ε.Σ., ο Ιερός Λόχος (Ειδικές Δυνάμεις Ελληνικού Στρατού Μέσης Ανατολής) που αποτελούνταν μόνο από Έλληνες αξιωματικούς με διοικητή τον Συνταγματάρχη Πεζικού Χριστόδουλο Τσιγάντες, τα Τάγματα Ασφαλείας, το Βουλγάρικο τμήμα των Κομιτατζήδων και ο ρόλος των Άγγλων, Αμερικάνων και Ρώσων στο αντάρτικο και την έκβαση του απελευθερωτικού αγώνα.  

Οι αντάρτες Καπετάνιοι και οι μάχες που έδωσαν με τον εχθρό σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας με σκοπό τον αγώνα απελευθέρωσης από τον γερμανικό ζυγό. Καπετάνιοι με ψευδώνυμα όπως ο Ήφαιστος, Νέστωρας, Αρώνης, Κατσώνης, Πέτρος, Ωρίων, Αστραπόγιαννος κτλ. Διηγούνται στην κάμερα της εμπειρίες τους, τις συνθήκες, τα σχέδια, την στρατηγική και τα γεγονότα του αγώνα με ακριβείς ημερομηνίες και τοποθεσίες  που έλαβε μέρος ο αντάρτικος πόλεμος για την καταστροφή των γερμανικών ταγμάτων.

Σημαντικές μάχες δόθηκαν σε τοποθεσίες όπως η Οροσειρά Παρνασσού, Άμφισσα, Λαμία, Αγρίνιο, Καρούτες, Παραμυθιά, Πάργα, Μενίνα, Άγιοι Θεόδωροι, Πρέβεζα, Αρχάγγελος, Σινώπη, Αθήνα, Έδεσσα, Πλαταμώνας, Βουρλιάς, Τρίπολη, Σπάρτη κτλ. με επιτυχία και πολλά θύματα από την πλευρά των Γερμανών αλλά και των ανταρτών.

Το αίνιγμα των βράχων.

Η σειρά ερευνά το είδος των Ελληνικών σπηλαίων αλλά και των ευρημάτων, παρέχοντας πληροφορίες για την κοινωνική ζωή και τα αρχαιολογικά υλικά, από την παλαιολιθική εποχή μέχρι και τη ρωμαϊκή περίοδο. Το συγκεκριμένο επεισόδιο της σειράς με τον τίτλο «ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ» δίνει πληροφορίες για τα ευρήματα που μας άφησαν πρωιμότεροι κάτοικοι του Ελλαδικού χώρου. 

Οι ανακαλύψεις αυτές αφορούν τις σπηλαιογραφίες και βραχογραφίες, που είναι χαραγμένες σε τοιχώματα σπηλαίων ή επιφάνειες βράχων. Χαρακτηριστικό είναι το Σπήλαιο της ΧΡΥΣΟΣΠΗΛΙΑΣ ΦΟΛΕΓΑΝΔΡΟΥ με πλούσιο λιθωματικό διάκοσμο. Οι βραχογραφίες που ανακαλύφθηκαν στον ελληνικό χώρο, από το ΠΑΓΓΑΙΟ μέχρι την ΚΡΗΤΗ, αποτελούν αδιάψευστες μαρτυρίες για τους γηγενείς κατοίκους αυτού του τόπου, οι θεματολογία των οποίων έχουν σχέση με τις ασχολίες των ανθρώπων.

Οι κλεμμένοι θησαυροί των Ναζί.

Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ναζί έκρυβαν και είχαν συγκεντρώσει αμύθητους θησαυρούς στις κατακτημένες περιοχές. 

Πολλοί ισχυρίζονται ότι οι περισσότεροι θησαυροί κρύφτηκαν λίγο πριν το τέλος του πολέμου και ελάχιστοι γνωρίζουν που βρίσκονται. 

Οι Ναζί για να χρηματοδοτήσουν τον πολεμικό τους αγώνα λεηλατούσαν όλες τις κατακτημένες περιοχές. Καταλήστευαν τα θησαυροφυλάκια των ηττημένων και συγκέντρωναν  τα αποθέματα των κρατών σε χρυσάφι.  Ανεκτίμητης αξίας έργα τέχνης και ασημικά από σπίτια Εβραίων που είχαν σταλεί στους θαλάμους αερίων, αρχαιολογικοί θησαυροί, πίνακες και γλυπτά από μουσεία αλλά και τόνους κυριολεκτικά χρυσού κείτονταν τώρα σε υπόγεια καταφύγια, ορυχεία και πυθμένες λιμνών. 

Όσο η ήττα άρχισε μάλιστα να φαίνεται αναπόφευκτη, η επιχείρηση εξαφάνισης του ναζιστικού θησαυρού έπαιρνε γιγαντιαίες διαστάσεις. Με τους Συμμάχους να περικυκλώνουν το Βερολίνο, τα κεφάλια του Γ’ Ράιχ έτρεχαν να κρύψουν τους κλεμμένους θησαυρούς, λαμβάνοντας μάλιστα ειδική μέριμνα για τις ράβδους χρυσού. Κι ενώ ένα καλό μέρος των έργων τέχνης και των άλλων θησαυρών έπεσε στα χέρια των Συμμάχων μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, μυστήριο παραμένει το τι απέγιναν τα υπόλοιπα. 

Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, ο όγκος των κλεμμένων υπολογίζεται κάπου 37 δισεκατομμύρια δολάρια σε λάφυρα που παραμένουν ακόμα θαμμένα σε διάφορες ευρωπαϊκές γωνιές. Γι’ αυτό άλλωστε και τόσοι κυνηγοί θησαυρού αναζητούν λυσσαλέα τα ναζιστικά «χρυσά» τρένα, ξεψαχνίζοντας καταφύγια και εγκαταλειμμένα ορυχεία. 

Και μπορεί τα έγκατα των αλατωρυχείων Μέρκερς της Θουριγγίας να αποτελούν την ξακουστότερη ιστορία θησαυρού όλων των εποχών, οι περισσότεροι πιστεύουν ωστόσο ότι αλλού βρίσκονται οι θησαυροί των Ναζί. 

Απόσπασμα από το κείμενο: Σλίμαν.

«έβγαλα τον θησαυρό στην Τροία με ένα μεγάλο μαχαίρι». 

Ασημένια και χάλκινα βάζα, μπρούτζινα όπλα, περίτεχνα χρυσά κοσμήματα. Ήταν ο θησαυρός του Πριάμου και τα κοσμήματα της ωραίας Ελένης. Έβγαλε λαθραία τους θησαυρούς από την Τουρκία. Μετά κατευθύνθηκε προς την Πελοπόννησο, τις Μυκήνες σε έναν λόφο όχι μακριά από το Αιγαίο Πέλαγος. Κοντά στις σημερινές πόλεις της Κορίνθου, του Ναυπλίου, Τρίπολης, Άργους, Πάτρας.  Διψασμένος για χρυσάφι ο Σλίμαν άρχισε να σκάβει. 

Ερρίκος Σλήμαν

Σταδιακά αποκάλυψε μια σειρά βασιλικών τάφων που ήταν γεμάτη με θησαυρούς και σκελετούς στολισμένους με χρυσό. Νόμισε ότι ανακάλυψε την χρυσή νεκρική μάσκα του Αγαμέμνονα, αλλά τελικά δεν ήταν αυτή. Με την ανακάλυψη των Μυκηνών ο Σλίμαν έγινε διάσημος και κέρδισε τον σεβασμό αρκετών επικριτών του. Εκείνη τηνπερίοδο έμενε στην Αθήνα αλλά ταξίδευε και σε άλλες πόλεις όπως την Θεσσαλονίκη και την Λάρισα. Αποφάσισε να γυρίσει στην Τροία και να συνεχίσει την ανακάλυψή του. Εκεί διαπίστωσε ότι κατά τις προηγούμενες ανασκαφές του είχε καταστρέψει κατά λάθος μεγάλο μέρος της αρχαίας πόλης με αποτέλεσμα να χαθούν πολλοί θησαυροί της. Αυτό το λάθος του κόστισε πολύ. 

Άρθουρ Έβανς

Εμπνευσμένος από τον Σλίμαν, ο Άρθουρ Έβανς βρέθηκε στην Κρήτη κοντά στο Ηράκλειο και τα Χανιά για να εξερευνήσει τον τόπο και να έρθει πιο κοντά στον Μινωικό πολιτισμό. Εκεί σε έναν λόφο ο κόσμος έβρισκε πιθάρια. Έσκαψε και βρήκε σκεύη με χαραγμένα κείμενα στην Γραμμική Ά και ΄Β. Όμως υπήρχαν ακόμα πιο εκπληκτικοί θησαυροί.

Στοές Πεντέλης - Εργα Στρατού.

Στο Πεντελικό όρος σε υψόμετρο 720m περίπου βρίσκεται η γνωστή σε όλους μας σπηλιά Νταβέλη. 

Οι περισσότεροι από εσάς θα γνωρίζετε για τα έργα που ξεκίνησαν την δεκαετία του 70 απο την Ελληνική πολεμική αεροπορία και απο την συμμαχία με τους Αμερικάνους-ΝΑΤΟ.Αλλωστε μετά από μια σχετική δημοσιεύση που έγινε στο περιοδικό Ταχυδρόμος της 6 Οκτωμβρίου του 1977 το ΓΕΣ παραδέχτηκε πως ο στρατός είχε ξεκινήσει άκρως απόρρητα έργα στην σπηλιά του Νταβέλη. 

Καθ'όλη την διάρκεια των έργων είχαν γίνει 4 με 5 αλλαγές κατασκευαστικών εταιριών,συν ότι λόγω κακών υπολογισμών τα έργα αποτύνχαναν. 

ΕΙΚΟΝΑ 1: Σχέδια εργοταξίου.

ΕΙΚΟΝΑ 2: Εδώ βλέπουμε τι είχαν σκοπό να κατασκευάσουν. 

Οπως καταλαβαίνετε λοιπόν υπήρχαν διάφορες χρονικοί περίοδοι που η περιοχή ηταν εγκαταλελημένη, μόνο που κάποιες παλιές πινακίδες μένανε πίσω για να θυμίζουν την απαγόρευση της περιοχής. Ουσιαστικά αυτές τις (κενές) περιόδους αν κάποιος ήθελε θα μπορούσε να επισκεφτεί το μέρος (με λίγο προσοχή βέβαια). 

Ομως όλα αυτά που ακουγόντουσαν γύρω από το θέμα από διάφορες δημοσιεύσεις της εποχής και από διάφορες μαρτυρίες είχε δημιουργηθεί ένας φόβος και το βουνό δεν ήταν επισκέψιμο παρά μόνο από ελάχιστους. Μόνο τις περιόδους που διεξαγόντουσαν έργα υπήρχε κάποια φύλαξη με κάποιους φύλακες και όχι στρατιώτες που αναφέρουν διάφοροι παραπληροφοριοδότες. (για περισσότερες πληροφορίες πιο αναλυτικές διαβάστε το ηλεκτρονικό βιβλίο ΠΕΝΤΕΛΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ https://iranon.gr/PM/prooimio.htm ). 

Ουσιαστικά  ο μόνος κίνδυνος που υπήρχε κατά την διάρκεια της φύλαξης της σπηλιάς και της ευρύτερης περιοχής ήταν να σε διώξουν από'κει και να σου υπενθυμίσουν την απαγόρευση της περιοχής και αν δεν έπαιρνες από λόγια πολύ απλά φώναζαν την αστυνομία. 

<<ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ>>

Το ζητούμενο της υπόθεσης και το άκρως αναπάντητο ερώτημα είναι πώς επιτράπηκαν να γίνουν έργα τέτοιου είδους σε ένα αρχαιολογικό χώρο και μάλιστα τόσο μεγάλης σημασίας,αφού από δω οι Αρχαίοι Έλληνες πήραν τα μάρμαρα για να κατασκευάσουν τον Παρθενώνα. Όλοι καταλαβαίνουμε λοιπόν την συνεργία του κρατικού συστήματος σ'ένα τόσο μεγάλο έγκλημα που είναι η καταστροφή ενός τόσο ιερού χώρου,γιατί πέρα από το ότι υπήρξαν τα αρχαία λατομεία η σπηλιά ήταν και λατρευτικός χώρος του θεού Πάνα συν ότι στην είσοδο της σπηλιάς υπάρχουν 2 εκκλησάκια χριστιανικής λατρείας και πολύ σπάνια στον Ελλαδικό χώρο, μια εκκλησία με 2 ιερά. Εμεις σαν ομάδα μαζί με τα εκκλησάκια της Πεντέλης γνωρίζουμε άλλα 4 σε ολόκληρη την χώρα.

 

Το ένα ιερό ανήκει στον Άγιο Σπυρίδωνα και χρονολογείται τον 6 αιώνα μ.Χ. και το δεύτερο ιερό του Αγίου Νικολάου που χρονολογείται τον 10 αιώνα μ.Χ. Για μας σαν ερευνητική ομάδα και σαν ανθρώπους μας προσβάλει όλο αυτό το συμβάν σε ένα τόσο σημαντικό χώρο που μιλάει από μόνος του για την ιστορία μας. Το ερωτηματικό ΜΕΓΑΛΟ για να μείνει αναπάντητο γιατί και ποιός επέτρεψε να γίνουν αυτά τα έργα στο συγκεκριμένο χώρο της Πεντέλης.

ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ.

Η έρευνα που κάναμε μέσω διαδυκτίου σε παλιά αρχεία,βιβλία,δημοσιεύματα της εποχής καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι τα έργα της Αεροπορίας είχαν σκοπό να φτιάξουν κάποια βάση (Μυστική)  εκεί και θεωρητικά εν'καιρό πολέμου  κάποιο καταφύγιο. (ποιά πυρηνικά? ποιοί πυραύλοι? συν τόσα άλλα που ακούγονται, μόνο εγκαταστάσεις UFO δεν μας είπαν ότι θα φτιάξουν. Η παραπληροφόρηση στο μεγαλείο της.). Και αν το ψάξετε λίγο παραπάνω και βάλετε λίγο την φαντασίας σας να οργιάσει, θέλανε να ταπώσουν την είσοδο της σπηλιάς και οι διελεύσεις να γίνονται από τα τούνελ σε αυτή. Τι το περίεργο και ανεξήγητο στο θέμα των συγκεκριμένων έργων? 

ΔΕΙΤΕ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΤΗΕ ΕΠΟΧΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ 

ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΧΡΟΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ. 

«Το ΕΚΑΕ (Εθνικό Κέντρο Αεροπορικών Επιχειρήσεων) είναι το Επιχειρησιακό Όργανο του Αρχηγού Τακτικής Αεροπορίας, μέσω του οποίου ασκεί τον άμεσο τακτικό και επιχειρησιακό έλεγχο των Δυνάμεων του Αρχηγείου και των λοιπών Δυνάμεων Αεράμυνας της Χώρας, στην έκταση που έχει εξουσιοδοτηθεί από το ΓΕΑ.

Η μελέτη κατασκευής του ΕΚΑΕ  άρχισε το 1975 στα πλαίσια εκσυγχρονισμού της ΠΑ, και το έργο ολοκληρώθηκε το 1981.

Η δημιουργία του επιβλήθηκε από την ανάγκη ύπαρξης μιας ολοκληρωμένης εικόνας της τακτικής κατάστασης κατά τη διεξαγωγή των Αεροπορικών Επιχειρήσεων.

Από πλευράς κατασκευής το κτίριο είναι μια υπόγεια τετραώροφη κατασκευή 1600 τ.μ. περίπου. Το κτίσμα είναι ειδικά κατασκευασμένο. Με την ειδική κατασκευή αυξάνεται σε μεγάλο βαθμό η αντοχή του σε βόμβες γενικής χρήσης ακόμη και σε χρήση ατομικών-χημικών όπλων.

Η αποστολή του ΕΚΑΕ είναι να σχεδιάζει, αναθέτει, κατευθύνει, συντονίζει και εποπτεύει τις τακτικές αεροπορικές επιχειρήσεις των δυνάμεων που του έχουν κατανεμηθεί και εκχωρηθεί κατά την περίοδο της ειρήνης και πολέμου, ώστε να επιτυγχάνονται οι εκάστοτε τιθέμενοι αντικειμενικοί σκοποί». (αποσπάσματα από την ιστοσελίδα της Πολεμικής Αεροπορίας ΕΚΑΕ

http://www.haf.gr/el/structure/units/ata/units/ekae.asp). 

Η ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν αν τα συνδιάσουμε λίγο ότι την 10ετία του 80 όταν ξεκίνησαν να βγάζουν τις Αμερικάνικες βάσεις από την Ελλάδα και οι βάσεις έκλειναν η μία μετά την άλλη, βλέπουμε λοιπόν σταμάτησαν και τα κονδύλια που χορηγούσαν οι Αμερικάνοι.(no money no έργα). Κάποια έργα πρόλαβαν να ολοκληρώθουν και κάποια όχι ,ένα από τα ημιτελή ήταν και της Πεντέλης. Έτσι κατά τα τέλη της 10ετίας του 80 διακόπηκαν οριστικά τα έργα.

ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ.
Από το βιβλίο του ΠΑΡΕΙΚΟΥ ο οποίος ήταν ο άνθρωπος πανταχού παρών και είχε κάνει μια καταπληκτική εργασία-έρευνα για την Πεντέλη και για τα έργα του στρατού με αφιέρωση 40 σχεδόν ετών επάνω στο βουνό λύνονται πολλά αινήγματα και μύθοι γύρω από το βουνό και την ευρύτερη περιοχή της σπηλιάς. Άλλωστε πολλά τα είχε προκαλέσει ο ίδιος,και γίνανε αστικοί μύθοι που ακούγονται μέχρι σήμερα. Σεβόμαστε την δουλειά του και συμφωνούμε με πολλά από αυτά που αναγράφει στο βιβλίο του, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε και σε όλα... και ένα από αυτά είναι να δημιουργούνται άσκοποι μύθοι είτε από φάρσα είτε από άλλο λόγο.

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ.

Βλέποντας τη σήραγγα n.2, χρόνια φραγμένη (από φυσικά αίτια) και μη γνωρίζοντας το εσωτερικό της και το βάθος της (από προσωπική μας εμπειρία) θελήσαμε να κάνουμε μια απόπειρα να εισχωρήσουμε μέσα σε αυτή, (όπως και έγινε).

Μπαίνοντας πλέον στο εσωτερικό της στοάς η χαρά μας ήταν μεγάλη για ένα στόχο που επιτεύχθηκε. Σαφώς γνωρίζαμε από αναφορές ότι δεν καταλήγει κάπου αλλά ο σκοπός μας ήταν να μπορέσουμε και εμείς να την δούμε μιας και ήταν σφραγισμένη από το 1989 και να την φωτογραφίσουμε. Περίπου στο μέσο της στοάς ενώ ήδη πατάγαμε μερικά μέτρα σε λάσπη βρήκαμε κάποιες πατημασιές που ξεκίναγαν από την μέση της στοάς με πορεία προς το φυσικό φράγμα στο βάθος της στοάς και επέστρεφαν πάλι πίσω από το σημείο που ξεκίναγαν.

 Ακριβώς από πάνω στο κέντρο της οροφής της στοάς υπήρχε μια τρύπα που χανόταν μέσα στο βουνό και στο ίδιο σημείο, ακριβώς από κάτω όπου εκεί είχαν αρχή και λήξη οι πατημασιές. Στο λασπωμένο έδαφος εκείνου του σημείου υπήρχαν σπασμένα ξύλα πεσμένα από το ταβάνι της οροφής και μερικά πολύ οξειδωμένα μέταλλα.

Να τονίσουμε ότι οι πατημασιές για εμάς ήταν αγνώστου προελεύσεως μιας και το σχήμα τους δεν έμοιαζε σε κανονικό παπούτσι συν ότι ήταν δύο ειδών πατημασιές, μπροστά σε πόδι άντρα n.46 οι μεν τεράστιες και οι άλλες μικρότερες από γυναικείο πόδι n.37, εξίσου θέλω να τονίσω ότι κανείς δεν είχε εισχωρήσει στο δικό μας τεχνητό άνοιγμα γιατί η τελική διάνοιξη έγινε την ημέρα εισόδου μας στη στοά, άρα ήταν αδύνατο να ήταν κάποιου άλλου ανθρώπου τις προηγούμενες ημέρες, εκτός και ανάμεσα στο 1989 και το 2014 είχε και κάποιος άλλος επιχειρήσει να σκάψει και να εισχωρήσει στην στοά όπως κι εμείς αν και δεν νομίζω γιατί κάποιος αν είχε μπει κάποια χρόνια πριν από εμάς τα ίχνη θα ξεκινούσαν από το αρχικό επίπεδο της λάσπης και όχι από το μέσο της στοάς. Άρα καταλαβαίνουμε ότι κάτι έπεσε από την τρύπα, και αν κάτσουμε και αναλογιστούμε το αλλόκοτο μέγεθος και σχήμα των πατημασιών, τι ήταν αυτό? Ποιά η προέλευσης του? Η ο χρόνος  και η λάσπη παίζουν τέτοια παιχνίδια και σβήστηκαν τα πρώτα ίχνη και διατηρήθηκαν τα βαθύτερα ίχνη με μια μικρή αλλοίωση από την δεκαετία του 80?

Τα συμπεράσματα δικά σας. Τα δικά μας από την έρευνα που κάναμε και βάση της στοιχειοθέτησης εντός της στοάς είναι: ότι κάτι έπεσε από την τρύπα και μάλλον δεν ήταν άνθρωπος.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟΛΜΗΡΟΥΣ.
Για να γνωρίζετε και να μην μπείτε σε κόπο με την ολοκλήρωση της έρευνας μας το σκάμα μπαζώθηκε ξανά.Αυτή την στιγμή 5 χρόνια μετά έχει φτάσει στην αρχική μορφή πριν το σκάψιμο μας, μαζί του σφραγίστηκαν πλέον και οι δικές μας πατημασιές. Πολλοί θα ρωτήσουν το γιατί δεν το αφήσαμε ανοιχτό για τον απλούστατο λόγο ότι υπάρχουν πολλοί ΒΑΝΔΑΛΟΙ και είναι η μόνη στοά που θα αντέξει περισσότερο στο χρόνο από τις άλλες να θυμίζει κάτι από το τότε...!!!

Το στοιχειωμένο σπίτι στην Καστέλλα

Στην άκρη της πόλης και με θέα τον Σαρωνικό, βρίσκονται τα ερείπια της πρώην έπαυλης του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη.

Ποιος ήταν  ο Μαυρομιχάλης; 

Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης ήταν πρωθυπουργός της Ελλάδας. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1850 και ήταν γιος του Πέτρου Μαυρομιχάλη. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και στο Παρίσι. Πρωτοεκλέχτηκε βουλευτής το 1879 και διετέλεσε υπουργός Στρατιωτικών, Εσωτερικών, Εξωτερικών (15/08/1909-18/01/1910) και Δικαιοσύνης.

Με την επανάσταση του 1909 διορίστηκε πρωθυπουργός αλλά μερικούς μήνες αργότερα παραιτήθηκε λόγω διαφωνίας με τον στρατιωτικό σύνδεσμο.

Απεβίωσε στην Αθήνα τον Ιανουάριο του 1916 και κηδεύτηκε με τιμές εν ενεργεία Αντιστράτηγου. Το όνομα Μαυρομιχάλης αναφέρεται στα μέλη σπουδαίας ηγεμονικής οικογένειας της Μάνης, που διακρίθηκε στον απελευθερωτικό αγώνα του '21 καθώς και στην πολιτική ζωή της Ελλάδας.

Περισσότερα από τέσσερις δεκάδες μέλη της πέθαναν, από την εποχή του Ορλώφ (1769) μέχρι τους Βαλκανικούς πολέμους, πολεμώντας στους απελευθερωτικούς αγώνες των Ελλήνων.

Ο Μύθος

 Οι θρύλοι που το στοιχειώνουν δεν είναι λίγοι, ο μύθος μιλάει για μια κοπέλα που βιάστηκε και σκοτώθηκε μέσα στο σπίτι από έναν Τούρκο, προφανώς την περίοδο της τουρκοκρατίας.

Σύμφωνα με φήμες, το πνεύμα της κοπέλας κατοικεί μέσα στο σπίτι τρομοκρατώντας κάθε επίδοξο επισκέπτη...

Από το παράθυρο που βλέπει στην θάλασσα, θέλει ο μύθος το κορίτσι φάντασμα να αγναντεύει κάθε βράδυ. ποιος είναι όμως ο μύθος και οι εικασίες;;;

Πολλές αναφορές διαφόρων επισκεπτών κάνουν λόγο για μια ασπροφορεμένη κοπέλα, να στέκει στο παράθυρο και να κοιτά ανέκφραστη προς το πέλαγος...

Αρχαιολογικός χώρος Μεσσήνης

Η Μεσσήνη, πρωτεύουσα του Μεσσηνιακού κράτους, ιδρύθηκε από τον Επαμεινώνδα το 369 π.Χ. ταυτόχρονα με την αρκαδική Μεγαλόπολη. Η επίβλεψη των έργων ανατέθηκε στον Αργείο στρατηγό Επιτέλη. Η Μεσσήνη ακμάζει κατά τους μακεδονικούς και ρωμαϊκούς χρόνους και παραμένει πρωτεύουσα του ελεύθερου Μεσσηνιακού κράτους. Η παρακμή της αρχίζει από τις πρώτες δεκαετίες του 4ου αιώνα μ.Χ. και στο 395 μ.Χ. δέχεται το τελικό χτύπημα από τους Γότθους των οποίων οι καταστροφές την ερημώνουν.
  Στις αρχές του περασμένου αιώνα η Γαλλική Αποστολή με τον Α. Blouet άρχισε την έρευνα στη Μεσσήνη. Μετά τη Γαλλική Αποστολή ανέλαβε την ανασκαφή μερικών οικοδομημάτων η Αρχαιολογική Εταιρεία το 1859 με το Θ. Σοφούλη και αργότερα το 1909 και 1925 με το Γ. Οικονόμου. Η συστηματική ανασκαφική έρευνα, ωστόσο, πραγματοποιήθηκε από τον Α. Ορλάνδο, ο οποίος από το 1957 έως το 1979 αποκάλυψε ολόκληρο το συγκρότημα του Ασκληπιείου. Τα τελευταία χρόνια οι ανασκαφές διεξάγονται από την Αρχαιολογική Εταιρεία υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Π. Θέμελη.
  ΄Εχουν αναστηλωθεί η Αρκαδική Πύλη και το Ωδείο. Μελετώνται αναστηλώσεις σε τμήματα του τείχους και σε πύργους.
  Tα σημαντικότερα μνημεία του αρχαιολογικού χώρου είναι: 

Συγκρότημα του Ασκληπιείου. Ναός του Ασκληπιού και της Υγείας. Είναι περίπτερος, δωρικός. Μετά την καταστροφή του από άγνωστη αιτία, ξανακτίστηκε καινούργιος, ολόκληρος από ντόπια σκληρή πέτρα. 

Μικρό θέατρο- Ωδείο. Ανήκει στο συγκρότημα του Ασκληπιείου. Από επιγραφή που βρέθηκε και η οποία το ονομάζει "δεικτήριον", χαρακτηρίζεται ως χώρος για ρητορικές επιδείξεις αλλά και ως τόπος συνελεύσεων, όπως της εκκλησίας του Δήμου. 

Βουλευτήριο. Ανήκει στο παραπάνω συγκρότημα και είναι μια ορθογώνια σχεδόν τετράγωνη αίθουσα, διαστάσεων 19Χ18,30 μ., με δύο εισόδους στα δυτικά. 

Το τείχος. Χρονολογείται στον 3ο αιώνα π.Χ. και είναι ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της αρχαίας στρατιωτικής αρχιτεκτονικής. Πολύ εντυπωσιακή παραμένει σήμερα ακόμα η Αρκαδική Πύλη, στη βόρεια πλευρά του τείχους. ΄Ηταν η κυρία πύλη της Μεσσήνης γιατί από την εξωτερική θύρα της ξεκινούσε ο δρόμος προς την αρκαδική Μεγαλόπολη. 

Ναός της Λιμνάτιδας ή Λαφρίας ΄Αρτεμης. Πρόκειται για ναϊσκο ιωνικού ρυθμού που χρονολογείται στα μέσα περίπου του 3ου αιώνα π.Χ.  

Ιερό του Ιθωμάτα Δία. Εδώ βρισκόταν το άγαλμα του θεού, έργο του Αργείου γλύπτη Αγελάδα. Ο τύπος του αγάλματος αυτού, που παρίστανε το Δία παιδί, δεν μας είναι γνωστός. 

 Θέατρο- Στάδιο. Από το θέατρο σώζονται τμήματα από τους αναλημματικούς τοίχους του κοίλου του θεάτρου. Από το Στάδιο σώζονται καλύτερα οι κατώτερες σειρές των εδωλίων ιδιαίτερα στο τμήμα της σφενδόνης.

Κάστρο Μαΐνης-Τηγάνι

Το Κάστρο Τηγάνι ή Μαΐνη, σύμφωνα με μια εκδοχή, βρισκόταν στο ακρωτήριο Τηγάνι στον όρμο του Μέζαπου στην Μάνη. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια μικρή βυζαντινή πόλη. Είναι το αρχαιότερο κάστρο της Μάνης, καθώς κτίστηκε επί αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Εξελίχθηκε σε μεγάλο στρατιωτικό και θρησκευτικό κέντρο που συνέβαλε σημαντικά στην διοικητική αναδιοργάνωση της Μάνης. Χρησιμοποιήθηκε πιθανότατα μέχρι το 1570. 

Το Τηγάνι είναι μια στενή λωρίδα γης μήκους 1.700μ. και το κάστρο κτίστηκε σε μια φυσικά οχυρωμένη θέση πάνω σε απόκρημνο στρογγυλό βράχο που βρέχεται από θάλασσα στις τρεις πλευρές. 

 Στην διάρκεια της ιστορίας του, το εξαιρετικό αυτό οχυρό αντιμετώπισε πολλές εχθρικές επιθέσεις, όπως Βανδάλων, Σταυροφόρων, Αράβων, Σλάβων, Τούρκων. Επίσης, στο Τηγάνι τοποθετούν οι αρχαιολόγοι την αρχαία πόλη Μέσσα ή Μέσση. 

Η άλλη εκδοχή για την ονομασία του, Μεγάλη Μαΐνη, είναι ότι στην περιοχή υπήρχε ήδη η Επισκοπή Μαΐνης εξ ου και το όνομα του κάστρου. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι κανείς δεν γνωρίζει την ακριβή θέση του. Πολλοί ταυτίζουν το ιστορικό φράγκικο κάστρο, που έκτισε ο Βιλλεαρδουίνος το 1248 στη δυτική Μάνη πάνω σε επιβλητικό βραχώδες σημείο ενός μεγάλου φυσικού λιμανιού (περιγραφή από το Χρονικόν του Μορέως), με το κάστρο στο Τηγάνι. Καθώς στο Τηγάνι δεν υπάρχει μεγάλο λιμάνι και τα ερείπια του συγκεκριμένου κάστρου δεν τοποθετούνται χρονικά στην Φραγκοκρατία, πολλοί είναι αυτοί που αμφισβητούν την συγκεκριμένη εκδοχή. Σήμερα σώζονται οι δεξαμενές του κάστρου, ένα τείχος με πύργο στα δυτικά, υπολείμματα αρχαίου τείχους με κυκλώπεια τοιχοδομία, ενώ στην ανατολική πλευρά βρίσκεται το καλύτερα διατηρημένο τμήμα με βυζαντινά χαρακτηριστικά. Επίσης, διακρίνονται ερείπια πύργων και βυζαντινών ναών, καθώς και ίχνη της νεκρόπολης της πόλης Μαΐνης.

Στο ανατολικό άκρο του ακρωτηρίου βρίσκονται ερείπια της πρωτοχριστιανικής εκκλησίας του 7ου αιώνα, Παναγίας της Οδηγήτριας ή Αγήτριας, με τρεις αψίδες. Προφανώς, ο ναός ήταν λαμπρός για τα δεδομένα της εποχής του. Επίσης, μπορεί να δει κανείς αρκετές στέρνες από τις αμέτρητες που υπήρχαν (όσες και οι μέρες του χρόνου, σύμφωνα με την τοπική παράδοση). 

 Δυτικά του ακρωτηρίου, πάνω στον βράχο υπάρχει ένα ίχνος από πέταλο αλόγου που οι κάτοικοι αποκαλούν «το χαλί της βασιλοπούλας». Σύμφωνα με μια άλλη τοπική παράδοση, από εδώ ρίχτηκε στην θάλασσα και αυτοκτόνησε μια ορφανή βασιλοπούλα της περιοχής, θυσιάζοντας τη ζωή της για να βοηθήσει τους συμπατριώτες της στη διάρκεια εχθρικής επίθεσης. 

Ιστορίες Θησαυρών και Λιρών στην Ελλάδα.

Ένα πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ της δημοσιογράφου Μαρίας Καρχιλάκη για την αναζήτηση λιρών και θησαυρών στην Ελλάδα. 

 

Οι αντάρτες προτιμούσαν να κρύβουν τις λίρες στα δέντρα. σημαδια λιρες
Οι αποκρύψεις τους γίνονταν συνήθως γρήγορα, βιαστικά και κάτω από συνθήκες πίεσης. Γι' αυτό όπου βρέθηκαν αντάρτικες αποκρύψεις δεν ήταν πολύ βαθιές. Ήταν για παράδειγμα στους 30 πόντους έως 80 πόντους. Τα δέντρα που προτιμούσαν οι αντάρτες, και σε παρόμοια δέντρα βρέθηκαν χρυσές λίρες , ήταν:

Σημάδια.

ΑΝΤΑΡΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ-ΔΕΝΤΡΑ
ΠΕΥΚΑ, ΔΡΥΣ, ΚΑΣΤΑΝΙΑ,  ΑΚΑΚΙΑ , ΙΤΙΑ, ΟΞΙΑ, ΑΚΡΑΝΙΑ, ΛΕΥΚΑ, ΚΕΡΑΣΙΑ, ΚΑΡΥΔΙΑ 

Σκάλιζαν και χάραζαν με την ξιφολόγχη τους πάνω στον κορμό του δέντρου κάποια σύμβολα που να μπορούν να τα αναγνωρίσουν από τα άλλα δέντρα εύκολα μέσα στο δάσος. Ή κάποιο δέντρο από μόνο του ήταν πολύ χαρακτηριστικό και δε
χρειαζόταν να το σκαλίσουν. 

Ιστορικές αναφορές προς τον θεό Πάνα.

                                                           Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑ.

Πάνας: γεννήθηκε στο όρος Κυλλήνη της Αρκαδίας. Πατέρας του ήταν ο Ερμής και μητέρα του η Δρυόπη. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, ήταν γιος του Ερμή και της Καλλιστούς, συνοδού της θεάς Άρτεμης. Γεννήθηκε με πόδια και κέρατα τράγου και είχε μακριά γένια. Η μητέρα του τρόμαξε από την όψη του και τον παράτησε. Ο πατέρας του Ερμής μάζεψε το βρέφος και το έφερε στον Όλυμπο για να το δείξει στους υπόλοιπους θεούς. Όμως ο Πάνας δεν έμεινε εκεί. Έφυγε και έζησε μαζί με τις Νύμφες στην Αρκαδία.

                                                            Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑ.

                                               

                                                     Σπήλαιο Πανός στην Ακρόπολη.  

                                                        Σπήλαιο Πανός όρος Αιγάλεω.

                                               Σπήλαιο Νυμφολήπτου - Πανός Υμηττός.

                                                Σπήλαιο Πανός - Λυχνοσπηλιά  Πάρνηθα.

Η λατρεία του Πάνα ήταν σημαντική στην αρχαία Αθήνα. Πολλά σπήλαια και λόφοι πήραν το όνομα του. Στη βορειοδυτική πλευρά της Ακρόπολης υπήρχε το σπήλαιο του Πανός. Ο Πάνας βοήθησε τους Έλληνες στη μάχη του Μαραθώνα με δυνατές και τρομακτικές κραυγές, που ανάγκασαν τους Πέρσες να υποχωρήσουν. Επίσης σπήλαια προς τιμή του Πάνα υπήρχαν στην Πάρνηθα, στο Μαραθώνα και τη Βάρη.

                                                              ΠΑΝΑΣ ΚΑΙ ΣΥΡΙΓΓΑ.

Ο Πάνας αγάπησε μια Νύμφη, τη Σύριγγα. Αυτή τρόμαξε όταν τον είδε για πρώτη φορά και άρχισε να τρέχει. Ο Πάνας προσπάθησε να τη φτάσει και αυτή, για να σωθεί, έπεσε στο ποτάμι. Στο μέρος όπου έπεσε, φύτρωσαν καλαμιές. Ο Πάνας απογοητεύτηκε και για να γλυκάνει τον πόνο του, έκοψε μια καλαμιά και έφτιαξε τον αυλό του. Σε ανάμνηση της αγαπημένης του Νύμφης, ονόμασε τον αυλό σύριγγα.

                                           Ντοκιμαντέρ Χάρη Δεληγιώργη - Αλεξοπούλου.

                                     

                                                ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΝΑ.

Πᾶνα καλῶ κρατερόν, νόμιον, κόσμοιο τὸ σύμπαν,
οὐρανὸν ἠδὲ ѳάλασσαν ἰδὲ χѳόνα παμβασίλειαν
καὶ πῦρ ἀѳάνατον· τάδε γὰρ μέλη ἐστὶ τὰ Πανός.
ἐλѳέ, μάκαρ, σκιρτητά, περίδρομε, σύνѳρονε Ὥραις,
αἰγομελές, βακχευτά, φιλένѳεε, ἀστροδίαιτε,
ἁρμονίαν κόσμοιο κρέκων φιλοπαίγμονι μολπῆι,
φαντασιῶν ἐπαρωγέ, φόβων ἔκπαγλε βροτείων,
αἰγονόμοις χαίρων ἀνὰ πίδακας ἠδέ τε βούταις,
εὔσκοπε, ѳηρητήρ, Ἠχοῦς φίλε, σύγχορε νυμφῶν,
παντοφυής, γενέτωρ πάντων, πολυώνυμε δαῖμον,
κοσμοκράτωρ, αὐξητά, φαεσφόρε, κάρπιμε Παιάν,
ἀντροχαρές, βαρύμηνις, ἀληѳὴς Ζεὺς ὁ κεράστης.
σοὶ γὰρ ἀπειρέσιον γαίης πέδον ἐστήρικται,
εἴκει δ' ἀκαμάτου πόντου τὸ βαѳύρροον ὕδωρ
Ὠκεανός τε πέριξ ἐν ὕδασι γαῖαν ἑλίσσων,
ἀέριόν τε μέρισμα τροφῆς, ζωοῖσιν ἔναυσμα,
καὶ κορυφῆς ἐφύπερѳεν ἐλαφροτάτου πυρὸς ὄμμα.
βαίνει γὰρ τάδε ѳεῖα πολύκριτα σαῖσιν ἐφετμαῖς·
ἀλλάσσεις δὲ φύσεις πάντων ταῖς σαῖσι προνοίαις
βόσκων ἀνѳρώπων γενεὴν κατ' ἀπείρονα κόσμον.
ἀλλά, μάκαρ, βακχευτά, φιλένѳεε, βαῖν' ἐπὶ λοιβαῖς
εὐιέροις, ἀγαѳὴν δ' ὄπασον βιότοιο τελευτὴν
Πανικὸν ἐκπέμπων οἶστρον ἐπὶ τέρματα γαίης.

Τον Πάνα προσκαλώ τον ισχυρό, τον ποιμενικό το σύμπαν του κόσμου τον ουρανό
και τη θάλασσα και την γη πού είναι βασίλισσα των πάντων,
και το αθάνατον πυρ διότι αυτή είναι τα μέλη του Πάνα.
Έλα εσύ πού είσαι μακάριος,
πηδηχτής, πού τρέχεις γύρω και κάθεσαι στον ίδιο θρόνο με τις ώρες εσύ
πού τα μέλη σου μοιάζουν με της γίδας, ό μανιακός, που εύκολα ενθουσιάζεσαι και
περνάς τη ζωή σου μέσα σε σπήλαια· εσύ υφαίνεις την άρμονία του κόσμου με
παιχνιδιάρικο τραγούδι, είσαι ό βοηθός των φαντασμάτων και ό δημιουργός μεγάλων
φόβων στους ανθρώπους· χαίρεσαι να είσαι στις πηγές με γιδοβοσκούς και
βοίδοβοσκούς και βλέπεις μακρυά, είσαι κυνηγός, φίλος της Ηχούς, και χορεύεις μαζί με
τις νύμφες παράγεις τα πάντα, είσαι πατέρας των πάντων, εσύ ό θεός με τα πολλά
ονόματα είσαι κυρίαρχος του κόσμου, συντελείς στην αύξηση, φέρεις το φως, είσαι ό
καρποφόρος Παιάν χαίρεσαι στα σπήλαια, υπερβολικά θυμώνεις, και είσαι αληθινός Ζευς
με κέρατα διότι εις εσένα στηρίζεται το απέραντο δάπεδο της γης και υποχωρεί το
βαθύ ρεύμα του ακαταπόνητου πόντου.
καί ο Ωκεανός ελίσσεται γύρω από τη γη μέσα στα νερά· και το εναέριο μέρος
(μερίδιο) της τροφής, πού είναι σπινθήρας ζωής στα ζωντανά και το μάτι του
ελαφρότατου πυρός επάνω από την κορυφή διότι αυτά τα θεϊκά, πού είναι πολυποίκιλα,
κινούνται δια των δικών σου εντολών συ μεταβάλλεις τη φυσική
κατάσταση όλων τον πραγμάτων κατά τις δικές σου προβλέψεις και τρέφεις το γένος
των ανθρώπων στον απέραντο κόσμο.
Άλλα βάδιζε στις ιερές σπονδές συ ό μακάριος, πού είσαι γεμάτος από
βακχική μανία. Ο ενθουσιώδης, και δώσε να έχουμε καλό τέλος του βίου και δίωξε
τη μανία του πανικού στα πέρατα της γης.